Op dinsdag 10 mei ga ik een paar fragmenten van de film 'Dogville' van Lars von Trier laten zien. Dogville is geen gemakkelijke film in twee opzichten.
Ten eerste speelt de hele film zich af in een minimaal decor in een studio. In plaats van de muren van de huizen zijn er lijnen op de grond getekend. Je kijkt dus dwars door de muren bij de mensen van het dorpje 'Dogville' naar binnen.
Ten tweede is de ethische boodschap die von Trier lijkt te hebben geen gemakkelijke. Mensen zijn in wezen zelfzuchtig en de mensen (zoals hoofdpersoon 'Grace') die denken dat ze goed zijn omdat ze iedereen vergeven en streng zijn voor zichzelf zijn in wezen arrogant: ze denken dat ze alleen zelf aan hun eigen normen moeten voldoen. Daarmee nemen ze anderen niet serieus en kijken ze -misschien zelfs zonder het te beseffen- op hen neer.
Naast de film wil ik iets vertellen over de beginselen van de deugdethiek. Er zijn twee soorten ethiek; de eerste soort geeft antwoord op de vraag: 'Hoe moet ik goed handelen?' en speelt dus een rol in de rechtspraak of bijvoorbeeld bij lastige keuzes in het leven. Deze handelingsethiek bekijkt per handeling of deze goed of slecht is geweest. De ethiek waar het vanavond om draait is de deugdethiek van Aristoteles en deze draait om de vraag: 'Hoe moet ik leven om een 'goed' mens te zijn'.
We lichten de vraag uit 'Dogville': is Grace een goed mens? Waarom wel of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten